RIJALITI SRBIJA: Televizija Pink važnija od svakog ministra

IZDVAJAMO

Međutim, čim je Vukosavljević uputio par kritika na račun rijalitija, na njega se sručila prava lavina negodovanja. Prvi se javio Željko Mitrović, vlasnik Televizije Pink na kojoj se trenutno emituje “Zadruga”, koji se okomio na Vukosavljevića koristeći se čitavim nizom vulgarnih “pošalica” iz svog bogatog repertoara uvreda koje ovde nećemo citirati iz razloga elementarne mentalne higijene. Među njima se razvila mala polemika, koja je poslužila tek kao uvod u ruženje Vukosavljevića.

RIJALITI SRBIJA: Televizija Pink važnija od svakog ministra

Ne shvatajući prirodu i značaj medija koji podržavaju Vučića, ministar kulture usudio se kritikovati rijaliti programe. Uslijedila je frontalna paljba visokih zvaničnika

 

Piše: Tomislav Marković

Ministar kulture u Vladi Srbije Vladan Vukosavljević odlučio se na dosta riskantan potez – udario je na rijaliti programe, bez prethodnih konsultacija sa stranačkim i vlastodržačkim kolegama. Ministar se obrušio na rijalitije rekavši da su oni “sramota za medijsku scenu”, da “ne bi smeli da se prikazuju u programima televizija sa nacionalnom frekvencijom”, da ih treba dodatno oporezovati, te da su to programi koji “duhovno i mentalno uništavaju jedan narod”. Na kraju je izrazio žaljenje što njegovo ministarstvo nema ingerencije da utiče na emitovanje rijaliti programa.

Vukosavljević se do sada uglavnom bavio ćirilizacijom Srbije, obeležavanjem srpskog kulturnog prostora, očuvanjem nacionalnog identiteta i sličnim projektima od nacionalističkog značaja, što nije izazivalo veću pažnju, iako je reč o pogubnoj kulturnoj politici.

Međutim, čim je Vukosavljević uputio par kritika na račun rijalitija, na njega se sručila prava lavina negodovanja. Prvi se javio Željko Mitrović, vlasnik Televizije Pink na kojoj se trenutno emituje “Zadruga”, koji se okomio na Vukosavljevića koristeći se čitavim nizom vulgarnih “pošalica” iz svog bogatog repertoara uvreda koje ovde nećemo citirati iz razloga elementarne mentalne higijene. Među njima se razvila mala polemika, koja je poslužila tek kao uvod u ruženje Vukosavljevića.

Na ministra se žestoko okomila premijerka Ana Brnabić, rekavši da su rijaliti programi stvar nadležnih regulatornih tela, a ne Vlade Srbije, a onda je podsetila Vukosavljevića da je rijalitije u Srbiju uveo Dragan Đilas. Premijerkino otkriće inspirisalo je i druge Vukosavljevićeve kolege da mu očitaju lekciju. Javio se ministar policije Nebojša Stefanović, spočitavši Vukosavljeviću da mu ne smeta da Đilas, “otac rijalitija u Srbiji bude njegov zaštitnik”. U opštevladinu akciju “Odbrani Mitrovića, raspali po Vukosavljeviću” uključio se i ministar odbrane Aleksandar Vulin, varirajući nabačenu temu, rekavši da “niko ne sme da izjednačava vlasnika TV Pink Željka Mitrovića i Dragana Đilasa koji je uveo rijaliti programe”. Logika kritičara je neumoljiva, po njoj bi za sva ubistva na svetu bio kriv onaj ko je prvi počeo, dakle – Kain.

Na kraju se na ministra istresla i Olivera Zekić, članica Saveta Regulatornog tela za elektronske medije, optuživši ga da ima cenzorske namere i usput konstatujući da je Vukosavljeviću “dužina kose apsolutno identična i sa njegovom pameću i sa poznavanjem materije. Ošišana na nulu”.

Ispostavilo se da ministar kulture ne može da računa na podršku ni od najbližih kolega, naprotiv. Televizija Pink, čiji je informativni program stavljen u službu vlasti Aleksandra Vučića, važnija je od svakog ministra. Ministri dođu i prođu, a medijska mašinerija ostaje.

About The Author