Izgleda da je Dan državnosti BiH obilježen samo dva puta u Banjaluci od prestanka rata. Senad Šepić kaže da se to prvi put desilo 2008. ili 2009. u hotelu „Bosna“, a drugi put ove godine, nakon 13 godina, u organizaciji SDP-a BiH.

Vijest da je u Federaciji Bosne i Hercegovine 25. novembra Dan državnosti BiH obilježen različitim manifestacijama i pretjerivanjima, i nije neka vijest,  ali  to bi svakako trebala biti vijest kada se desi negdje u Republici Srpskoj. Pogotovo ako znamo za odluku Narodne skupštine Republike Srpske, donesene 20. jula 1993. godine, kojom su ukinute odluke ZAVNOBiH-a na teritoriji Republike Srpske.

Ovaj događaj je toliko rijedak, provokativan i subverzivan da je morao biti vijest, ali nije.

Odnos „pravih“ medija u Republici Srpskoj prema ovom događaju majstorski je sažeo u jednom tvitu Žarko Marković, zamjenik glavnog i odgovornog urednika Glasa Srpske.

Elem, tog dana u tom istom Glasu Srpske mogli smo pročitati da je Rasta „uhapšen“ na Dorćolu, da Mik Džeger ima curu koja je od njega mlađa 44 godine, ali i da se neka američka novinarka istetovirala. Saznali smo i da je Brajan Adams po dolasku u Milano otkrio da je pozitivan na kovid-19. Dobro, bilo je tu i „ozbiljnijih“ informacija: recimo, mogli smo saznati da je „Jelica L. (50) uhapšena zbog sumnje da je pijana pokušala da ubije vanbračnog supruga“, ali i da je kontrolom mesa divlje svinje u Stričićima nadomak Banjaluke otkriven prvi ovogodišnji slučaj trihinele.

Mediji nas svakodnevno zasipaju različitim bizarnostima, ali eto, ovaj „bizarni“ događaj koji su organizovali Vojin Mijatović i SDP BiH nije zavrijedio da se nađe u Glasu Srpske, ali ni u ostalim „patriotskim“ medijima.

Ako mogu da primijetim, Žarko Marković je ushićen što su ovu manifestaciju ignorisali „mediji“ iz Banjaluke, Bijeljine i Prnjavora, a korijen te ushićenosti  nalazimo u srpskoj slozi o kojoj se vijekovima mašta, i koja se tako jasno i jadno te večeri ispoljila u domaćim medijima.

Marković je „patriotizam“ stavio ispred profesionalizma, naivno misleći da se proslava nije dogodila ako o njoj nisu izvijestili „pravi“ mediji.

Naravno, to nije od juče. Odavno „naši“ mediji ignorišu komemoracije bošnjačkim i hrvatskim žrtvama koje su stradale na teritoriji Republike Srpske. Ignorišu se i masovne grobnice koje se pronađu. Ignoriše se sve što može da uprlja idealizovanu sliku srpskog patriote o svom narodu i Republici Srpskoj.

Ovakve stvari su se svojevremeno dešavale za vrijeme socijalizma, ali smo s njim uz pomoć nacionalizma raskrstili još 90-ih godina 20. vijeka hrleći u svijetlu budućnost demokratije, višestranačja i pluralizma.

Zna Žarko Marković da se danas sa dva klika može otići na bilo koji medij u svijetu i informisati se o bilo čemu, ali rodoljublje je bilo jače od njega.

Naravno, ne radi on to zbog sebe, jer on je davno raskrstio sa socijaldemokratijom i ZAVNOBiH-om; on to radi zbog nas, našeg mentalnog zdravlja i Republike Srpske.

Još da nas je pitao da li mi to želimo, gdje bi mu bio kraj?

Postavlja se pitanje: šta su sve naši „novinari“ spremni da prešute zbog interesa Republike Srpske?

Ko bi ga znao, ali spremnost itekako postoji.