Vlasnik hotela “Perun” predložio je da se u Vrnjačkoj Banji podigne spomenik istoimenom paganskom bogu, čemu se oštro usprotivila Srpska pravoslavna crkva
Piše: Tomislav Marković
Beogradsko preduzeće “Tonanti” kupilo je hotel “Slavija” u Vrnjačkoj Banji i odlučilo da mu promeni ime u “Perun”, po staroslovenskom bogu groma. Novi vlasnik predložio je da na kružnom toku u blizini hotela podigne spomenik Perunu, ali je ova inicijativa, nastala iz duha očuvanja tradicije, naišla na žestok otpor u konkurentskoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi.
U javnoj raspravi o pitanju spomenika učestvovao je sveštenik Žarko Dončić, kao predstavnik SPC-a, koji se obrušio na predlog poštovalaca staroslovenske religije: “Reč je o čistom bogohuljenju, bilo bi od toga prihvatljivije podizanje, recimo, džamije.” Sveštenik je očigledno bio toliko zatečen i preneražen mogućnošću da mu se u parohiji pojavi Perun da bi radije pristao i na bogomolju tradicionalno mrskog islama nego na nagoveštaj obnove davno poraženog paganstva.
SPC, kao ozbiljna institucija, spremila je i alternativni predlog. Umesto blasfemičnog spomenika nekom tamo zaboravljenom paganskom bogu koji vređa verska osećanja svakog pravoslavca, Crkva je predložila da se postavi pravi hrišćanski spomenik. Kome bi bio posvećen taj bogougodni monument? Konju sveštenika Jeftimija Popovića. Zašto baš tom konkretnom doratu? Pa zato što je dotični at, prema lokalnoj usmenoj legendi, svojevremeno patio od neizlečive bolesti koja ga je dovela na ivicu smrti, ali je onda popio malo banjske mineralne vode i čudesno ozdravio. Nakon isceljenja popovog đogata, knjaz Miloš je naredio da se urade prve analize banjske vode i tako je počeo razvoj moderne Vrnjačke Banje.
Konačnu odluku o podizanju spomenika doneće odbornici na sednici gradske skupštine 15. juna. S obzirom na ulogu neprikosnovenog arbitra koju u srpskom društvu igra SPC, izgleda da se Perunu loše piše. U celom slučaju najzanimljivija je preterana reakcija Srpske pravoslavne crkve koja se ponaša kao da je neko predložio obnovu paganskih kultova, a ne izgradnju spomenika staroslovenskom bogu, što spada u regularan oblik negovanja tradicije. Doduše, ono što SPC nudi svojim vernicima najvećim delom nema mnogo veze sa hrišćanstvom, već se radi o paganskim običajima i sujeverjima prevučenim tanušnom pravoslavnom glazurom, što se najbolje vidi iz predloga za podizanje spomenika konju oca Jeftimija. Zato je bolje potencijalnu konkurenciju saseći u korenu, pogotovo ako se radi o religiji čije su oltare i kipove pre mnogo vekova upravo pravoslavci porušili, a običaje poharali i prilagodili svojim potrebama.
