Beogradska Politika regionu svakodnevno posjećuje jednu do eventualno dvije stranice, a tu se redovno nađe mjesta za prilike i dešavanja u Bosni i Hercegovini. Javnost u Srbiji o prvim susjedima najviše doznaje kroz izjave političara koji su često u naslovima, pa se tako moglo čitati šta je koji od naših “lidera”, kako vole da se časte, poručio svom protivniku. Ivanić: “Izetbegović uspostavio paralelne strukture” (8. april), Radončić: “Sultansko vladanje Bakira Izetbegovića” (10. april), Dodik: “Ako bude protesta, biće i kontraprotesta” (12. april), Izetbegović: “Vučić ne želi da uvodi Srbe u konflikte” (14. april).
Pored političkih sukoba, koji su se uglavnom prenosili putem ovih naslova, stiče se dojam da ugledni konzervativni list prilježno bilježi etničke antagonizme, pa se iznašao prostor i za priču o “ruskom krstu koji je izazvao nezadovoljstvo Bošnjaka”. Autor članka Mladen Kremenović zadržava se na opisu događaja i sukobljenih strana koji su ukrstili gledišta o krstu, suprotstavljajući organizatorima i boračkoj organizaciji Majke Srebrenice i pisanja sarajevskih medija. No, naslovom i podnaslovom vrši se dramatizacija sukoba, pa se jedna od sukobljenih strana pretvara u sve Bošnjake, dok se Sarajevo u podnaslovu dramatizuje u mitsko mjesto gdje svi jedinstveno tumače društvene pojave i događaje ili gdje se “spomen obilježje ruskim dobrovoljcima u redovima Vojske RS čita kao provokacija i vređanje žrtava”.
Dodik vs. Komarica 2:1
Rat izjavama između predsjednika Dodika, sveprisutnog junaka Politikine svakodnevnice, i banjalučkog biskupa Franje Komarice prenijet je tako što je predsjednik Republike Srpske citiran u dva pasusa, dok je Komarica dobio četiri nepuna reda citata, a u ostatku je interpretiran. Paradigmatski članak koji najbolje opisuje pristup Politike ovdašnjim zgodama opet nam donosi Mladen Kremenović, i to u tekstu koji se bavio povećanjem akciza. Tema koja iscrpljuje ovdašnju javnost, i koja je s pravom u centru pažnje, jer se najdirektnije tiče džepova građana, a i kursa ekonomske politike, predstavljena je isključivo kao politička igra. Savezu za promjene se pripisuje nekonzistentnost, pa se veli da uprkos prethodnom pristanku na reforme sada odbijaju nove namete. Ali šta je najspornije u opisanom pristupu? To što nisu predstavljeni stavovi i mišljenja političkih i ekonomskih analitičara, a nije da ih nije bilo. Mediji su se u oba entiteta iz dana u dan otimali o komentatore koji su dovoljno vični da u nekoliko minuta ili redova daju analizu odluke o povećanju cijene goriva. I to bi se moglo izdvojiti kao najveća mana, jer društvena i politička stvarnost svedena je na politikantske obračune, a glas tzv. kritičke javnosti teško dopire do čitalaca beogradskog lista.
Region etničkih podjela
Razumljivo je da u Srbiji ne postoji interesovanje za prilike u našoj zemlji kao kod nas, i da to uvjetuje izgled regionalne rubrike, ali razglednice dopisnika koji nama dočaravaju šta se dešava u Srbiji i Hrvatskoj mnogo su autentičnije. Uređivačka politika Politike kao da počiva na uvjerenju jednom stvorene slike o tom istom regionu koji je zacementiran etničkim podjelama i političkim trzavicama, pa dominiraju teme koje se (ne)posredno mogu dovesti u vezu sa sukobima s kraja prošlog stoljeća. Otud je moguće da ruski krst dobije isto prostora koliko i Agrokor ili akcize (koje su zaslužile duži i posvećeni tretman). Ali bilo je i svijetlih primjera u proteklom mjesecu u načinu kako se pokrivala svakodnevnica susjeda, pa je afera sa predstavništvom Republike Srpske u Izraelu prenijeta u cijelosti, u interpretaciji M. Kremenovića, koji je uvezao sve aktere afere, sa profesorskim komentarom na kraju.
Politika je ugledni list konzervativne provenijencije koji uživa povjerenje, uprkos svim svojim nesavršenostima i sunovratu iz Miloševićevog doba. Njen svedeni, otmjeni i seriozni dizajn, koji je bez premca u okruženju, ne bi smio trpjeti žutilo ili, još gore, profesionalne greške i uređivačke koncepcije zasnovane na predubjeđenjima. Od takvog lista očekuje se da na susjede ne gleda samo kroz naočare državnih interesa Srbije, ili recikliranjem etničkih antagonizama, kao kada se npr. SDP maliciozno opiše kao “bošnjački SDP”. Čitaoci lista koji se čita kao dio porodične tradicije i navike zaslužuju više. Ali, da li se to više može očekivati otkako je pod čudnovatim okolnostima prekinuta saradnja s kolumnisticom Danicom Popović i karikaturistom Dušanom Petričićem? Sa prvom jer je u kolumnu ugurala izraz benevolentni diktator, a s drugim jer je previše crtao lika inicijala A.V., na kojeg se odnosio naslov prve.
