Izvještavanje New York Timesa, Washington Posta i Los Angeles Timesa o izraelskom ratu protiv Gaze dosljedno je bilo pristrano prema Izraelu u odnosu na Palestince, pokazala je analiza izvještavanja velikih medijskih kuća koju je uradio Intercept.
Printani mediji, koji igraju veoma važnu ulogu u oblikovanju američkih stavova o izraelsko-palestinskom sukobu, obratili su malo pažnje na neviđenu izraelsku okupaciju i kampanje bombardiranja djece i novinara u Pojasu Gaze.
Glavne američke novine neproporcionalno su naglašavale smrt Izraelaca u sukobu; koristili su emotivni jezik da opišu ubistva Izraelaca, ali ne i Palestinaca i ponudili su jednostrano izvještavanje o antisemitskim djelima u Sjedinjenim Američkim Državama, dok su uglavnom ignorirali antimuslimanski rasizam nakon 7. oktobra.
Propalestinski aktivisti optužili su glavne publikacije za proizraelsku pristranost, a ispred sjedišta New York Timea na Manhattanu organizirani su protesti zbog njihovog izvještavanja o Gazi – što je optužba koja se pokazala kao tačna u analizi Intercepta.
Analiza se fokusirala na prvih šest sedmica sukoba, od napada koje je predvodio Hamas 7. oktobra u kojima je ubijeno 1.139 Izraelaca i stranih radnika do 24. novembra, početka jednosedmičnog “humanitarnog primirja” na koje su pristali obje strane kako bi se omogućila razmjena taoca.
Tokom tog perioda, 14.800 Palestinaca, uključujući više od 6.000 djece, ubijeno je u izraelskom bombardiranju Gaze. Danas je broj palestinskih žrtava veći od 22.000.
Intercept je prikupio više od 1.000 članaka iz New York Timesa, Washington Posta i Los Angeles Timesa o izraelskom ratu protiv Gaze i prebrojao upotrebu određenih ključnih izraza i kontekst u kojem su korišteni.
Rezultati otkrivaju ogromnu neravnotežu u načinu na koji se pokriva ono što rade Izraelci i proizraelske osobe u odnosu na Palestince i propalestinske grupe – uz narativ koji daje prednost izraelskim narativima u odnosu na palestinske.
Ova antipalestinska pristranost u štampanim medijima prati sličnu anketu američkih kablovskih vijesti koju su autori proveli prošlog mjeseca, a koja je otkrila još veći nesrazmjer.
Ulozi za ovo rutinsko obezvrjeđivanje palestinskih života su ogromni. Dok broj mrtvih u Gazi raste, čitavi su gradovi godinama sravnjeni s zemljom, a cijele porodice su nestale, američka vlada ima veliki uticaj podržavajući Izrael i dostavljajući im oružje.
Izvještaji iz prvih šest sedmica rata oslikavaju turobnu sliku palestinske strane, prema analizi, onu koja će otežati humaniziranje Palestinaca – i stoga pobuditi simpatije SAD-a.
Kako bismo dobili ove podatke, autori analize su tražili članke koji su sadržavali relevantne riječi (kao što su “Palestinac”, “Gaza”, “Izraelac” itd.) objavljene na ova tri velika štampana medija. Zatim su analizirali svaku rečenicu u svakom članku i prebrojali određene pojmove.
Za ovu analizu izostavili su sve uredničke članke i kolumne urednika. Istraživanje pokrivanja vijesti imaju četiri ključna nalaza.
U New York Timesu, Washington Postu i Los Angeles Timesu, riječi “Izraelac” ili “Izrael” pojavljuju se više od riječi “Palestinac” ili njihovih varijacija, iako su palestinske smrti daleko nadmašile izraelske smrti. Za svake dvije palestinske smrti, Palestinci se spominju jednom. Za svaku smrt Izraelca, Izraelci se spominju osam puta – ili 16 puta više po smrti od smrti Palestinaca.
Izrazito emotivni izrazi za ubijanje civila poput “pokolj”, “masakr” i “užasno” bili su rezervirani gotovo isključivo za Izraelce koje su ubili Palestinci, a ne obrnuto. (Kad su se pojmovi pojavljivali pod navodnicima, a ne kao urednički glas publikacije, izostavljeni su iz analize.)
Izraz “pokolj” koristili su urednici i novinari kako bi opisali ubistvo 60 prema jedna u korist Izraelaca, a riječ “masakr” je korištena za opisivanje ubistva 125 prema dva u korist Izraelaca. Riječ “užasno” korištena je 36 prema četiri puta u korist Izraelaca.
Jedan tipičan naslov iz New York Timesa, u priči objavljenoj sredinom novembra o napadu 7. oktobra, glasi: “Otrčali su u sklonište da bi se sklonili. Umjesto toga, Oni su bili zaklani”. Uporedite ovo s Timesovim profilom palestinskih smrti u Gazi od 18. novembra: “Rat pretvara Gazu u ‘groblje’ za djecu”. Ovdje je “groblje” citat iz Ujedinjenih naroda, a samo ubistvo je u pasivu. Timesova priča o smrtnim slučajevima u Gazi ne koristi emotivne izraze usporedive s onima u priči o napadu 7. oktobra.
Washington Post je nekoliko puta u svom izvještavanju upotrijebio riječ masakr da bi opisao napad 7. oktobra. “Predsjednik Biden suočava se sa sve većim pritiskom zastupnika iz obje stranke da kazni Iran nakon Hamasovog masakra”, jedan je od naslova. Priča od 13. novembra o tome kako je izraelska opsada i bombardiranje ubilo jednog od 200 Palestinaca niti jednom ne koristi riječ “masakr” ili “pokolj”. Palestinci su jednostavno “ubijeni” ili “umrli” – često uz opis u pasivu.
Samo dva naslova od više od 1.100 novinskih članaka u studiji spominju riječ “djeca” u vezi s djecom Gaze. Kao značajna iznimka, New York Times je krajem novembra na naslovnoj stranici objavio priču o ubistvima palestinskih žena i djece, iako naslov nije predstavljao nijednu grupu.
Unatoč tome što je izraelski rat protiv Gaze možda najsmrtonosniji rat za djecu – gotovo potpuno palestinsku – u modernoj historiji, u naslovima članaka koje je istražio The Intercept malo se spominje riječ “djeca” i srodni pojmovi.
U međuvremenu, u Gazi je ubijeno više od 6.000 djece u vrijeme do jednosedmičnog primirja, a danas taj broj premašuje 10.000.
Iako je rat u Gazi bio jedan od najsmrtonosnijih u modernoj historiji za novinare – pretežno Palestince – riječ “novinari” i njezine iteracije kao što su “izvjestitelji” i “fotoreporteri” pojavljuju se samo u devet naslova u više od 1.100 analiziranih tekstova.
Oko 48 palestinskih novinara ubijeno je u izraelskom bombardiranju do vremena jednosedmičnog primirja; danas je broj ubijenih palestinskih novinara premašio 100. Samo četiri od devet članaka koji su sadržavali riječi novinar/izvjestitelj bili su o arapskim izvjestiteljima.
Uočljiv je nedostatak popraćenosti dosad neviđenih ubistava djece i novinara, grupa koje u zapadnim medijima obično budu pokrivene. Poređenja rad, više palestinske djece umrlo je u prvoj sedmici bombardiranja Gaze nego tokom prve godine ruske invazije na Ukrajinu, a ipak su New York Times, Washington Post i Los Angeles Times su objavljivali višestruke lične, suosjećajne priče ističući nevolje djece tokom prvih šest sedmica rata u Ukrajini.
Kao i u slučaju ubijene djece, New York Times, Washington Post i Los Angeles Times fokusirali su se na rizike za novinare tokom rata u Ukrajini, objavivši nekoliko članaka koji detaljno opisuju opasnosti izvještavanja o ratu u prvih šest sedmica nakon ruske invazije. Šest novinara je poginulo u početnim danima ukrajinskog rata, u poređenju 48 ubijenih u prvih šest sedmica izraelskog bombardiranja Gaze.
Asimetrija u izvještavanju o djeci je kvalitativna, kao i kvantitativna. Dana 13. oktobra, Los Angeles Times objavio je izvještaj Associated Pressa: “Ministarstvo zdravstva Gaze izjavilo je da je 1.799 osoba ubijeno u području Gaze, uključujući više od 580 osoba mlađih od 18 godina i 351 žena. Napad Hamasa prošle subote ubio je više od 1.300 ljudi u Izraelu, uključujući žene, djecu i mlade posjetitelje muzičkog festivala.” Moguće je primijetiti da se mladi Izraelci nazivaju djecom, dok se mladi Palestinci opisuju kao osobe mlađe od 18 godina.
Tokom rasprava o razmjeni zatvorenika, odbijanja da se palestinska djeca nazivaju djecom bila su još izraženija. New York Times se u jednom slučaju referirao na “izraelske žene i djecu” i “palestinske žene i maloljetnike”.
Izvještaj Washington Posta od 21. novembra koji najavljuje dogovor o primirju potpuno je izbrisao palestinske žene i djecu: “Predsjednik Biden rekao je da je dogovoreno oslobađanje 50 žena i djece koje drži Hamas u Gazi, u zamjenu za 150 palestinskih zatvorenika koje zadržava Izrael”.
Slično tome, kada je riječ o tome kako se sukob u Gazi prenosi u mržnju u SAD-u, glavne novine su više pažnje posvetile antisemitskim napadima nego onima protiv muslimana. Općenito, postojao je nerazmjeran fokus na rasizam prema Jevrejima u odnosu na rasizam usmjeren prema muslimanima, Arapima ili onima koji se percipiraju kao takvi.
Tokom perioda analize članaka The Intercepta, New York Times, Washington Post i Los Angeles Times spomenuli su antisemitizam više od islamofobije (549 prema 79) , a to je bilo prije “kontroverze antisemitizma na univerzitetima” koju su smislili republikanci u Kongresu.
Unatoč mnogim istaknutim slučajevima antisemitizma i rasizma prema muslimanima tokom istraživačkog perioda, 87 posto spomena diskriminacije odnosilo se na antisemitizam, prema 13 posto spomena o islamofobiji, uključujući povezane pojmove.
Sveukupno, izraelska ubistva u Gazi ne dobivaju proporcionalno izvještavanje, ni u opsegu ni u emocionalnoj težini, u poređenju s smrću Izraelaca 7. oktobra. Ta ubistva uglavnom se prikazuju kao proizvoljno visoke, apstraktne brojke.
Također, ubistva se ne opisuju emotivnim jezikom poput “masakra”, “pokolja” ili “užasnog”. Hamasova ubistva izraelskih civila dosljedno se prikazuju kao dio strategije te grupe, dok se ubistva palestinskih civila pokrivaju gotovo kao da su serija pogrešaka, napravljenih hiljadama puta, uprkos brojnim pokazateljima koji upućuju na namjeru Izraela da naudi civilima i civilnoj infrastrukturi.
Rezultat toga je rijetko ljudski prikazivanje Palestinaca u ova tri ključna lista. Uprkos asimetriji, ankete pokazuju promjenu mišljenja o Palestincima, a udaljavanje od Izraela među demokratima, s masivnim generacijskim raslojavanjem potaknuto je, između ostalog, raznolikošću u izvorima vijesti.
Mladi se uglavnom informiraju o sukobu putem TikToka, YouTubea, Instagrama i Twittera, dok stariji Amerikanci dobivaju vijesti iz štampanih medija i televizije.
Pristrano izvještavanje u vodećim novinama i glavnim televizijskim vijestima utiče na opću percepciju rata i usmjerava gledaoce prema iskrivljenom pogledu na sukob. To je dovelo do toga da zagovornici Izraela i političari krive “dezinformacije” na društvenim medijima za pro-palestinske stavove.
Analiza štampanih medija i vijesti emitiranih na televizijama, međutim, jasno pokazuje da, ako bilo koja grupa građana dobiva iskrivljenu sliku, to su oni koji dobivaju vijesti iz etabliranih masovnih medija u SAD-u.
Izvor: The Intercept
