„Dabogda bio zdrav, bogat i nepoznat.“ Ova čuvena jevrejska poslovica kao da je skrojena za vodeće igrače na tržištu lijekovima u Republici Srpskoj. Jer, zaista, šta u javnosti znače imena Ljubomir Perić, Bosa Marinković, Dragan Pilipović, Tomislav Živanović, Zoran Lalić, Željko Stanivuković… Ipak, oni vode kompanije za promet lijekovima i ostvaruju milionske prihode, a neki od njih dovode se u vezu sa nimalo anonimnim političarima, poput bivših ministara zdravlja Ranka Škrbića i Slobodana Stanića ili kontroverznog potpredsjednika SNSD-a, bivšeg predsjedavajućeg Savjeta ministara BiH, Nikole Špirića.

Umjesto da od policije i pravosuđa dobije zadovoljenje pravde i istinu o smrti svoje majke Zejde, Midhat Bošnjaković iz Zvornika i njegova supruga Ruška Dončev godinama trpe prijetnje, pritiske i uvrede. Prijetili su im i oni od kojih je trebalo da ih zaštite. Uvrede, ponižavanja, tvrde, doživjeli su i u samoj policiji. Riječ je o još jednom u nizu primjera u državi čije su institucije okovane korupcijom i stavljene u službu “privilegovanih”. “Obični smrtnici” ovdje odavno nemaju nadu u pravdu. O ličnoj sigurnosti da i ne govorimo.

Iako pompezno najavljivan Nacrt regulacionog plana koji obuhvata kompleks “Čajavec” nije usvojen ni na skupštinskom zasjedanju 13. marta ove godine. Gradonačelnik Igor Radojičić bez obrazloženja povukao je sa dnevnog reda ovu tačku. U međuvremenu, u ovom kompleksu trgovalo se trafostanicama, a u regulacioni plan “Čajevca” “ugurala se” i ministrica Srebrenka Golić.

Na matrici „Ne može nam niko ništa“ počiva i opstaje koncept korupcije i kriminala u Republici Srpskoj. Njen prvi čovjek Milorad Dodik rado proslavlja izborne trijumfe SNSD-a uz taj narodnjački hit Mitra Mirića. Možda uz istu muzičku numeru trijumfuju i korumpirani policajci, tužioci i sudije, jer su iz godine u godinu zaštićeni i nedodirljivi.